The Gate
... een muzikaal energiek collectief én vriendengroep met een voorkeur voor de brits-amerikaanse en germaanse rock, hardrock, symfonische rock en metal invloeden, niet zelden met een knipoog naar de oude gloriën uit de rockperiode van vorige eeuw doch die andere niet alledaagse muziekstijlen niet schuwt ...
Een troef voor uw evenement !!!
In geen geval is hun repertoire in een vakje te stoppen, integendeel zelfs ... zowat hun hele speellijst bevat een symbiose van hoofdzakelijk eigen stevige, levendige en soms diepzinnige composities met amper enkele eigen-wijze covers die steevast het geïnteresseerde doelpubliek in beweging krijgt.
In een tijd waar er een exponentiële overbegroeiing is aan duizend-in-een-dozijn party- en coverbands die zowat allemaal hetzelfde repertoire aanbieden, is een formatie als The Gate dan ook een ware verademing die op een eigen-zinnige-wijze manier muziek maakt en speelt en op die manier een complexe identiteit en entiteit creëert.
Naast aantreden op tig podia of werken aan hun vijfde (studio)album "Remedies for the Mind", is er de voorbereiding tot het theaterproject dat als titel "Point of No Return" mee kreeg, een muzikale voorstelling in symbiose met andere kunstvormen als beweging, audiovisuele aspecten en het dichtende woord
The Gate ... een poort naar een andere muzikale kunstbeleving op uw podium, uw evenement...
Even voorstellen : ....
Serge Debruyne
De typische en karakteristieke stemkleur van hoofdzanger Serge bezorgde hem al menig blozende wangen wanneer hij door pop- en rockliefhebbers bejubeld werd en wordt om zijn vocale kwaliteiten en de vergelijking met coryfeeën als Michael Stipe (R.E.M.), Ozzy Osbourne (Black Sabbath) of Tom Smith (The Editors).
Veel van de eigen composities en teksten binnen The Gate ontsproten uit zijn brein en Serge toont zich naast zanger ook een begenadigd gitarist voor wie klankvorming en begeleiding even belangrijk zijn dan uitpakken met bescheiden solo momenten. Zelfs de klaviertoetsen slaat hij sporadisch aan bij The Gate.
Filip Tesseur
Een vrolijke (schijnbaar) brave verschijning tijdens een subtiel begeleidend gitaarmoment gehuld in specifieke klankvorming maar die zonder verpinken zijn duivel kan doen ontaarden bij het spelen van een pittige of bitsige stevige gitaarsolo.
Niettegenstaande Filip meestal naast gitaar ook de tweede stem voor zijn rekening neemt, mag gezegd dat zijn stemkwaliteiten een meerwaarde zijn wanneer hij al eens de hoofdstem voor zijn rekening neemt.
Samen met Serge, schreef Filip het gros van de eigen werken voor The Gate .
Bob Mauws
Deze immer goedlachse bassist én mondharmonicaspeler bij The Gate is ineens ook de 'pater familias' van The Gate en toont zich wekelijks een te respecteren gastheer op zijn domein waar de voorbereidingen en repetities plaatsvinden.
Creativiteit en zelfrelativering draagt hij hoog in het vaandel en vooral dat laatste merk je in het basspel van Bob ... bescheidenheid boven virtuositeit, enkel creativiteit waar het ten dienste kan staan van de compositie maar niet meer of minder .
Op het be-leven van muziek en kunst staat geen leeftijdsrem en daar is Bob zeker en vast het levende frivole bewijs van.
Filip Van Keer
Muzikaal, artistiek en creatieve duizendpoot ... zo mag je deze duivel-doet-al best noemen ...
Drums, zang, toetsen, presentatie, componeren, arrangeren, orkestdirectie, technische ondersteuning, studio faciliteiten, ... het zijn slechts enkele van zijn kunstminnende culturele activiteiten die hij handig doch quasi onopvallend weet te combineren bij het uitvoeren van zijn functie binnen The Gate.
Zijn decennialange ervaringen als stijl-eclectisch live-, sessie- en studiomuzikant zijn een toegevoegde waarde voor The Gate en is er niet vies van om experimenteel aan de slag te gaan wat composities en arrangementen betreft ... altijd een (soms ludieke) verrassing
Christophe
Van Cauwenberg
De man die de toetsen beweegt en de creativiteit de vrije loop laat bij het aanbrengen van nieuwe werken. Met een voorliefde voor de meer 'donkere' rock en de New Wave uit de glorietijden van vorige eeuw, weet Christophe als geen ander de hedendaagse rockstijlen te combineren met een sausje van weleer. Geheel passend in de stijl en traditie van The Gate om nieuwe nummers toch een beetje dat herkenningsgevoel te geven waar het publiek naar verlangt. Een muzikale architect wiens emoties en beeldspraak duidelijk aanwezig zijn in zijn creaties.
